جاذبه گردشگری پل خواجو اصفهان
پل خواجو یکی از پل های تاریخی شهر اصفهان است که در شرق پل الله وردی خان یا همان سی و سه پل اصفهان بر روی رود زاینده رود، در انتهاى شرق خیابان کمال اسماعیل اصفهانى و انتهاى جنوبى خیابان خواجو واقع شده است. پل خواجو یا پل شاهی به دستور شاه عباس دوم در سال 1060 قمری روی ویرانه های پلی از دوره تیموری ساخته شد. طول پل 133متر و عرض آن 12متر، همراه با تزئینات کاشیکاری فراوان از آثار بسیار ممتاز اصفهان است.
پل خواجو در دوره صفویه یکی از زیباترین پل‌های جهان بشمار می رفت. وسط پل، ساختمانی شامل چند اتاق مزین به نقاشی، وجود دارد که این اتاق ها اختصاص به بزرگان و امرائی داشت که به هنگام ایجاد دریاچه مصنوعی مسابقات شنا و قایقرانی را تماشا می کردند. پل خواجو به دلیل معماری و تزئینات کاشیکاری نسبت به سایر پل های زاینده رود برتری دارد. هدف شاه عباس دوم از احداث این پل ارتباط دو قسمت محله خواجو و دروازه حسن آباد به تخت فولاد و راه شیراز بود که به پل حسن آباد و پل شیراز نیز شهرت دارد.
پل خواجو به هنگام طغیان آب زاینده رود، منظره بسیار جالبی به خود می گیرد. برای اقامت موقتی شاه صفوی و خانواده او در وسط پل، ساختمان مخصوصی که به نام بیگلربیگی شهرت دارد، بنا شده که هم اکنون وجود دارد و اطاق‌های آن دارای تزئینات نقاشی است. اطراف پل خواجو مانند قدیم در ایام بهار و تابستان و روزهاى تعطیل، محل گردشگاه عموم مردم است.
این پل را با اسامى “بابا رکن الدین”، “خواجو”، “گبرها”، “شیراز”، “حسن آباد”، “پل شاهى”، “تیمورى” خوانده اند. اما این که آن را پل “بابا رکن الدین” گفته اند از این جهت است که در تخت فولاد که نزدیکى جاده قدیم شیراز واقع شده قبر و بقعه بابا رکن الدین که از عرفاى معروف زمان خود بوده در آنجا واقع بوده و از این رو پل به نام او معروف گردیده است. اما نامیدن آن به “پل خواجو” به مناسبت این است که در مجاورت محله خواجو ساخته شده و “پل شیراز” از این نظر که نزدیک جاده اصفهان به شیراز واقع گردیده و “پل گبرها” از نظر این که گبرها از این پل به محله خود مى رفته اند و “پل حسن آباد” از جهت این که محل خواجو را در قدیم حسن آباد مى نامیده اند و اما “پل شاهى” از این جهت بود که چون شاه عباس دوم در سال یک هزار و شصت، پل را کامل کرد و از هر جهت آراسته گردید به “پل شاهى” معروف گردید و “تیمورى” از آن نظر گفته اند که تیمور به داماد خود حسن پاشا دستور داده بود که آن پل را بنا کند و بنا کرد.
از مزایاى اختصاصى این پل سدى بوده که براى آن در موقع ساختن در نظر گرفته اند که هر زمان اقتضاء داشته با بستن چشمه هاى پایین آب بالا مى آمده و حکم دریاچه و سدى پیدا مى کرده است و بناى این سد و دریاچه براى این بوده که منظره عمارات و باغ هاى واقع در آن محل باشد و در هنگام جلوس در آن عمارات و باغات از منظره دریاچهاى که با بستن سد ایجاد مىگردید لذت برند.
پل خواجو اصفهان علاوه بر اینکه براى عبور و مرور قوافل و عابران ساخته شده بود براى تفرج و گردش مردم و پادشاه نیز مستعد بوده است. چنانچه از قصص الخاقانى نقل شده در سال (1060 ه.ق) که پل ساخته شد و به پل شاهى شهرت یافت بعد از تعطیلات نوروز آن سال برحسب فرمان شاه عباس دوم پل را آیین بندى و چراغان کردند و هر یک از غرفه هاى آن را یکى از امراء و بزرگان تزیین نمود و براى جشن مهیا گردید.
اگر به دیدن پل های های تاریخی زاینده رود اصفهان علاقمندید همچنین می توانید از سی و سه پل اصفهان، پل مارنان اصفهان، پل جویی اصفهان، پل شهرستان اصفهان نیز دیدن کنید.